The End

Zo, daar zijn we weer. De laatste blog vanuit China. De tijd is enorm snel gegaan. Ik kan me nog goed herinneren dat ik de eerste update plaatste op deze blog. 1 dag voor vertrek naar China. En nu, 3 maanden later schrijf ik weer een blog, ook 1 dag voor vertrek, schrijf ik wederom een blog.

Nadat Bart vrijdag 27 juni de blog had geüpdatet zijn we samen met Victor, Naomi en Ling gaan lunchen in de buurt. Na deze lunch heeft Victor ons met de auto allerlei plaatsjes laten zien in Wenzhou. Er was 1 minpuntje, het weer. Het regende eigenlijk al de hele week en erg was laag hangende bewolking. Beetje jammer natuurlijk als je hier maar 1 weekje bent, zoals Naomi. Maargoed, we proberen er natuurlijk het beste van te maken. Na onze ‘’city-tour’’ zijn we wezen eten bij een goed restaurant. Bij dit restaurant heb je een eigen kok. Victor had van alles besteld en de chef maakt dit allemaal voor je neus klaar op een grote bakplaat. Wanneer het eten klaar is schuift hij het zo op je bord. Leuk om een keer mee te maken. In China eten ze erg veel vis. Gebakken maar ook rauw. Dat laatste ging mij toch niet zo goed af… Die avond was de badkamer mijn beste vriend. Helaas.

Die zaterdag zijn we met Naomi richting European town gegaan. Dit is een gedeelte in Wenzhou waar ze bijna alleen maar westerse winkels hebben. Hier hebben we een brunch gehad. Wat ik al zei, het weer was enorm slecht. Na een korte wandeling door de stad zijn we dan ook maar weer met de taxi terug gegaan. Terug naar ons appartement, en Naomi naar haar hotel. Na een weekje waren we allemaal wel redelijk gesloopt. Naar China gaan is een enorme cultuurschok. Je komt in een totale andere wereld. Een wereld die je niet vindt in Europa. Die zondag ging Naomi ook alweer naar huis. Na een rustige ochtend en middag kwam Victor rond 14:30 naar ons appartement. Koffers inladen en Naomi naar het vliegveld brengen. De periode dat ze hier was hebben we wederom enorm veel geleerd. Zij is een HBO studente en wij zijn MBO studenten, ze hielp ons met het plan en hielp ons heel veel dingen vooral niet te vergeten. Verkopen in Nederland gaat natuurlijk niet zomaar.

Nadat we Naomi weg hadden gebracht zijn we samen met onze huisgenoot een hapje gaan eten bij de lokale rijst boer. Na een heerlijk bord rijst zijn we terug naar ons appartement gegaan. Beetje voorbereiden op de grote wedstrijd van die avond. Nederland – Mexico! We hadden geregeld dat we deze wedstrijd bij de coffeeshop in de buurt konden kijken. De baas van de shop daar had een beamer en een scherm geregeld zodat we gewoon voetbal konden kijken. Samen met de baas en medewerkers van de shop zaten we daar. 2 Drentse jongens en 3 Chinezen kijkend hoe Nederland in de blessuretijd de 2-1 maakt! De wedstrijd was ongelooflijk spannend. Na 80 minuten hadden we eigenlijk de hoop al opgegeven. Maar toch blijven geloven. Rond de 85ste minuut, geloof ik, kreeg Bart een berichtje op z’n telefoon, ‘’1-1!!!! ‘’. Onze tv liep dus een beetje achter. En ja hoor, 30 seconden later was het in China ook 1-1! En diep in blessure tijd schiet ‘’Klaas de Baas’’ de 2-1 binnen. We gingen uit ons dak, fantastisch!

Die maandag was de laatste week aangebroken. De laatste week, alles afronden, eind verslagen maken & natuurlijk afscheid nemen van alle mensen die we hebben leren kennen. Afgelopen week hebben we ons volledig gericht op het maken van ons eindverslag. Al onze impressies die we hebben opgedaan in China, alle dingen die we hebben gedaan, alle indrukken van het bedrijf en natuurlijk ook onze aanbevelingen; wat kan een Chinees bedrijf beter doen. Na een week typen hadden een report van bijna 100 pagina’s. Natuurlijk hopen we dat het bedrijf hier wat mee kan!

Afgelopen vrijdag hadden we onze eindpresentatie. Maar een aantal mensen in het hele bedrijf kunnen de Engelse taal verstaan en zelfs een beetje spreken. Het is voor hun een erg lastige taal. Onze presentatie werd bijgewoond door ongeveer 15 medewerkers. Na onze presentatie kwamen ook de andere collega’s erbij. Allemaal op de foto, met een groep of alleen. Leuke momenten en leuke herinneringen bij deze foto’s. Na de foto’s hadden ze wat Chinese snacks klaar gezet. Ook wij hadden wat meegenomen: Stroopwaffels. Dit kennen ze nog niet in China dus het was redelijk fijn smullen voor alle medewerkers. Nadat we van de meeste collega’s afscheid hadden genomen zijn we samen met Victor naar zijn huis gereden. Die avond zouden we uit eten gaan met hem en zijn gezin. Victor heeft samen met zijn vrouw een zoontje van 9. Deze hebben wij opgepikt en zijn toen richting het ‘’International hotel’’ gereden. Dit restaurant hadden we besproken met Victor. Dit was namelijk ook het restaurant waar hij ons de allereerste avond meer naar toe had genomen. Nadat we het zoontje een shirt van het Nederlands elftal hadden gegeven heeft Victor ons naar het appartement gebracht. Onze laatste nacht in ons mooie kleine kamertje. Toch een beetje ons huis geworden.

Na een goede nachtrust stonden we om 07:25 op. Onze huisgenoten gingen vandaag gewoon aan het werk en we wilden nog even afscheid van hun nemen. Na een aantal foto’s zijn ook zij weggereden en konden wij gaan inpakken. Na het pakken van de koffers en het leeghalen van onze ‘’camping-kasten’’ kwam Victor ons ophalen rond een uurtje of 11:00. Rond 11:40 kwamen we aan bij het treinstation. We zouden even snel gaan ‘’lunchen’’ bij de KFC om vervolgens op de trein te stappen richting Shanghai. Victor zou onze tickets wel even halen en zo konden wij gaan lunchen. Na onze lunch was Victor nog niet terug. Even bellen, ‘’Ja er staat een enorme rij…’’. En toen kregen Bart en ik het wel even warm. Onze trein vertrekt over 15 minuten en we moeten nog door de beveiliging. Wat als we onze tickets niet op tijd konden krijgen. Gelukkig was alles toch nog op tijd. Victor wordt door zijn collega’s ook wel ‘’Mister last-minute’’ genoemd. Die titel is voor hem weggelegd. Na een kort afscheid kon onze trein reis naar Shanghai beginnen. Helaas voor Bart was het wieltje van zijn koffer op het laatste moment kapot gegaan. Na onze trein rit zijn we met de taxi naar de andere kant van Shanghai gereden. Een duur ritje, 220 RMB. Omgerekend kost dit niks, 25 euro voor 60 km. Daar kan je in Nederland niet voor rijden.

We zitten op dit moment in een hotel vlak bij het vliegveld. Hier verblijven we tot maandag. Elke 2 minuten hoor je heel duidelijk een vliegtuig. Erg leuk natuurlijk… Ook wij hebben gisteren voetbal gekeken. Voor ons kwam de tijd helaas niet zo goed uit. 04:00 op zondag ochtend. Dus na een paar uurtjes slaap de wekker gezet om 03:30 en hop de tv aan om de wedstrijd te kijken. Nederland – Costa Rica. Wat een wedstrijd, donders. En wat een spanning. Bart en ik zaten op het puntjes van ons bed tijdens de penalty’s. Wat een held, die Louis van Gaal, een geniale wissel, alweer.

Op het moment van schrijven is het zondag 6 juli, 23:16. Morgen vertrekken we weer naar Nederland na 3 maanden China. Wat een belevenis, wauw. We hopen na deze update nog 1x een blog te schrijven over onze ervaringen. Dit was hem weer voor deze keer. Een nachtje goed slapen en morgen vliegen. 7 juli, 18:00 Nederlandse tijd landen wij in Amsterdam.

Tot morgen op Schiphol!

Koen